Spotkanie z wnuczką Lucjana Rydla
W roku Narodowego Czytania „Wesela” Stanisława Wyspiańskiego nie tylko czytaliśmy fragmenty tego arcydzieła (8 września), ale dokładnie trzy miesiące po tym wydarzeniu gościliśmy w naszej szkole Panią Marię Barbarę Rydel – Hetnał … wnuczkę Młodej Pary z „Wesela”, (czyli Lucjana Rydla i Jadwigi Mikołajczykówny). Blisko 2 - godzinne spotkanie miało miejsce 8 grudnia br. w auli i zgromadziło społeczność szkolną.
Pani M. Hetnał zdradzała nam nie tylko kulisy wesela swojego słynnego dziadka, (obalając przy okazji niektóre mity z „Plotki o „Weselu” Boya – Żeleńskiego), ale także przybliżała jego postać. Uzasadniała to tym, że dziadek Rydel miał osiągnięcia w dziedzinie literatury, teatru, w działalności społecznej. Był człowiekiem pracowitym, bardzo zaangażowanym, ale z upływem czasu coraz mniej osób o tym pamięta, kojarząc go tylko z rolą Pana Młodego w „Weselu”. To jest wg Niej dla L. Rydla bardzo krzywdzące.
Wiele miejsca we wspomnieniach poświęciła babci Jadwidze. Mówiła też o bliskiej więzi z rodziną Tetmajerów. W opowieści pojawiało się wiele nazwisk znanych z młodopolskiego świata literatury i sztuki, bo też w takim świecie obracał się dziadek naszego gościa.
Lucjan Rydel był podobno dobrym mówcą i jego wnuczka z pewnością odziedziczyła po nim ten dar. Opowieści - przeplatane ploteczkami i legendami, dotyczącymi rodziny i osób z nimi związanych - miło się słuchało. Swoją wypowiedź Pani Hetnał ilustrowała fotografiami z rodzinnego albumu, które przywiozła na spotkanie. Fotografie dziadka z babcią,( razem i osobno), swoje fotki, np. w otoczeniu rodziny, znajomych, np. Racheli z „Wesela”, czyli Pepy Singer itp. Z zaciekawieniem słuchaliśmy, jak potoczyły się dalej losy bohaterów „Wesela”.
Wizyta Pani M. Hetnał zbiegła się niemal w czasie ze 117 rocznicą ślubu słynnej Pary Młodej z „Wesela” (20 listopada), 11o rocznicą śmierci Stanisława Wyspiańskiego (28 listopada) oraz dokładnie na 4 miesiące przed 100 rocznicą śmierci Lucjana Rydla (8 kwietnia). W przyszłym miesiącu nasz gość skończy 90 lat. I tym jubileuszowym akcentem, połączonym z życzeniami, zakończyło się spotkanie z tą interesującą postacią. Było ono okazją do uzupełnienia wiedzy zdobytej na lekcji języka polskiego. Powszechna jest opinia, że „Wesele” jest lekturą trudną, do tego obowiązkową (!). Można mieć nadzieję, że po tej niezwykłej wizycie czytanie (i zrozumienie!) dzieła Wyspiańskiego będzie łatwiejsze… .
Krystyna Sikora.
